Geschiedenis
Over de Romeinse en Griekse huwelijkstradities bestaan vele authentieke bronnen, en ook in vroegere beschavingen zijn er aanwijzingen voor huwelijkstradities.
Vanaf de latere decennia van de twintigste eeuw wordt de term huwelijk in sommige landen en in sommige kringen ook in toenemende mate geaccepteerd als benaming voor homoseksuele verbintenissen. In Nederland, België, Spanje, Canada en Zuid-Afrika is het wettelijke huwelijk door de burgerlijke overheid inmiddels ook mogelijk gemaakt voor paren van gelijk geslacht (zie ook homohuwelijk). Andere landen zoals Letland, definiëren het huwelijk in hun grondwet dan weer expliciet als een verbintenis tussen één man en één vrouw.
De huwelijksdag
De locatie waar een huwelijk wordt gesloten, hangt af van het land en de geldende cultuur. In sommige landen vindt de huwelijkssluiting plaats in een religieuze bijeenkomst, bijvoorbeeld tijdens een mis. Vroeger werd een burgerlijk huwelijk alleen in het gemeentehuis gesloten, maar tegenwoordig kan het College van Burgemeester en Wethouders ook andere trouwlocaties aanwijzen, die hierdoor ‘Huis der Gemeente’ worden en op het moment van de voltrekken openbaar moeten zijn.
De (al dan niet buitengewoon) ambtenaar van de Burgerlijke Stand sluit het burgerlijk huwelijk. Als aandenken ontvangen de echtelieden het trouwboekje, waarin later de kinderen worden bijgeschreven wanneer die bij een ambtenaar van de burgerlijke stand worden aangegeven. Het burgerlijk huwelijk moet worden bijgewoond door ten minste twee en ten hoogste vier meerderjarige getuigen. Na het burgerlijk huwelijk volgt, indien daarvoor wordt gekozen, het kerkelijk huwelijk. De huwelijksdag wordt meestal afgesloten met een bruiloftsfeest.
Boterbriefje
Het boterbriefje is de schertsende naam voor de huwelijksakte of het trouwboekje.
Een boterbriefje halen wil zeggen dat iemand gaat trouwen. De uitdrukking geeft aan dat het huwelijk in wezen niet meer is dan ‘n “papiertje”.
Er zijn twee mogelijke verklaringen van de naam:
- Het boterbriefje was van oorsprong een bewijs dat men ontheffing had, om in de vastentijd melkproducten te gebruiken. In dat licht bezien, is een boterbriefje een teken dat men iets mag doen wat men zonder niet mag doen.
- Het begrip zou uit de Eerste Wereldoorlog dateren. Nederland deed weliswaar niet mee aan de oorlog, maar verkocht aan de legers van beide partijen vele goederen. Hierdoor, en door het feit dat vele jonge mannen werden gemobiliseerd, ontstond er gebrek aan goederen. Toen al werd het bonnensysteem ingevoerd, dat later in de Tweede Wereldoorlog opnieuw werd gebruikt. In de Eerste Wereldoorlog kon je meer boterbonnen krijgen als je kinderen had. Om dat aan te tonen moest je het trouwboekje, waarin de kinderen stonden aangetekend, meebrengen. Op die manier zou een verband tussen beide papieren bestaan.
Huwelijksaanzoek
Een huwelijksaanzoek is een voorstel tot het aangaan van een huwelijk, gedaan door de ene partner aan de ander. In de traditionele huwelijksvorm is het doorgaans de man die een aanzoek doet aan de vrouw. Meestal doet hij dat met een roos of een andere mooie bloem. Het doen van een aanzoek is de afgelopen decennia in onbruik geraakt en vervangen door informeel overleg, mede doordat een huwelijk vaak het vervolg is op een jarenlange periode van samenwonen.
De laatste jaren lijkt het doen van een aanzoek weer terug in de belangstelling. Menige trouwlustige stelt zich er een eer in hier op originele dan wel spectaculaire wijze vorm aan te geven. Zo worden er vliegtuigjes gehuurd met reclameboodschappen (“…, wil je met me trouwen? …”). Ook worden er uitjes georganiseerd naar romantische bestemmingen, of in een luchtballon, zodat bij een fraai uitzicht het verzoek kan worden uitgesproken. Het kan ook voorkomen dat een vrouw nietsvermoedend het raam openzwaait en de aanzoek-boodschap in de tuin ontwaart, geschreven in bloemblaadjes.
Het W I J N F O R T de mooiste trouwlocatie aan de rivier.
W I J N F O R T Bemmelsedijk 4 6663 KZ Lent (Nijmegen) tel 024 3231746 fax 024 3602936
info@wijnfort.nl
